Norwegia - (cz.I - droga na północ)

Norwegia leży dalej niż mi się wydawało - dojazd do Świnoujścia, przeprawa promowa do Ystad i dojazd do Lillehammer, gdzie zaplanowaliśmy pierwszy nocleg w Norwegii to około 1500 km z centralnej Polski. Przejazd przez Szwecję jest dość monotonny, a ruch spory. Na zdjęciu powyżej most na granicy szwedzko-norweskiej - widać, że nie tylko na drodze ruch jest spory.

Do Lillehammer dojechaliśmy przed 19, po dwunastu godzinach podróży z przerwami, w tym na obiad - oczywiście z własnych wiktuałów. Skocznia jest położona bardzo malowniczo, co zachęciło nas do obejrzenia jej z bliska następnego dnia przed południem.

Kemping w Lillehammer nie zasługuje na polecenie - położony nad samym jeziorem jest bardzo zatłoczony, bardzo się kurzy, szczególnie na placu zabaw, a zaplecze sanitarne jest skromne. Prysznice, jak zwykle w Norwegii dodatkowo płatne - 10 NOK za 5 minut.

Zachód słońca był jednak piękny i cieszyliśmy się, że pogoda póki co dopisuje. 

Następnego dnia wdrapaliśmy się po schodach na szczyt dużej i średniej skoczni. Panorama była wspaniała, ale podobna do znanych nam widoków w innych górskich miejscowościach.

Z Lillehammer zgodnie z planem, ruszyliśmy dalej na północ, zatrzymując się w Ringebu, aby obejrzeć pierwszy przy naszej trasie kościół słupowy. 

Drewniane elementy są izolowane od podłoża łupkami, które znajdują tu szerokie zastosowanie w budownictwie.

A to drewniany dach - kryty dokładnie przyciętymi deseczkami, zachodzącymi na siebie jak rybia łuska.

Tak wygląda powierzchnia drewna - nierówności wynikają chyba ze sposobu wykonywania desek. Nie znano wtedy pił, tnących równo i dokładnie, i deski były "dłubane".

Za Ringebu zjechaliśmy z głównej trasy, prowadzącej do Trondheim, na "narodową drogę turystyczną" - oznaczoną brązową tabliczką z celtyckim motywem. Opuściliśmy gęściej zaludnione tereny i znaleźliśmy się na pustkowiu, przeciętym naszą drogą. 

W miejscu, gdzie zatrzymaliśmy się, by podziwiać rozległą panoramę zobaczyłam skrzynki na listy należący do rozrzuconych po okolicy pojedynczych domów - wisiały rzędem pod jednym daszkiem, tuż przy drodze, by ułatwić pracę listonoszowi.

To jeden z takich domków, z charakterystycznym dachem, krytym darnią - ja domki porośnięte trawą nazywałam domkami trolli. Pomysł krycia w ten sposób dachów jest znakomity - takie domki świetnie wtapiają się w krajobraz i pewnie są dobrze izolowane.

W tej okolicy (park narodowy Rondane) zatrzymaliśmy się dłuższy postój - krajobraz zapierał dech - ogromna, zielona przestrzeń urozmaicona pojedynczymi szczytami i przecięta drogą. Położony około 1000 mnpm płaskowyż porośnięty jest karłowatą roślinnością, ale wody jest w okolicy pod dostatkiem. Dzieci kąpały się w jeziorku, choć woda była chłodna, zrobiliśmy krótki spacer, a potem zupa i w drogę. 

Jeszcze trzymaliśmy się pierwotnych planów i dawaliśmy się poganiać czasowi.

Krótki postój w punkcie widokowym w dolinie - aż żal było ruszać dalej.

I widok na rzekę i gór szczyty z następnego postoju, z punktem widokowym w zasadzie na dachu toalety.

I plan do wykonania (około 300 km) - czas płynął szybciej niż nam się zdawało, a dzień był zwodniczo długi - zdjęcie powyżej zrobiłam wieczorem, za kwadrans dziewiąta. 

Planowaliśmy zatrzymać się na nocleg na dziko, ale nie było żadnego oczywistego miejsca, a robiło się późno. Skorzystaliśmy więc z kempingu Fugelvag, dość wysoko ocenianego w broszurce "Camping i Norge 2013", położonego nad samym Alvund fiordem.

Warto było - cena noclegu przystępna, a zachód słońca gratis.

Wschód księżyca, około północy, też w cenie. 

Długość dnia w Norwegii, w lecie, może być pułapką - po kilku długich wieczorach, których w zasadzie się nie zauważa, człowiek robi się zmęczony i wczesnym popołudniem dopada go senność. Obiecaliśmy sobie, że następnych noclegów będzie szukać wcześniej.

*****

A tutaj znajdziecie link do wszystkich wybranych przeze mnie, do tej pory, zdjęć z naszego wyjazdu. W albumie, który będzie uzupełniany wraz z kolejnymi wpisami, znajduje się również mapa z zaznaczoną lokalizacją prawie wszystkich zdjęć. Mapa naszej trasy jest dostępna tu, i będzie również aktualizowana wraz z kolejnymi odcinkami relacji.